مدتیه که واقعا شورش رو درآوردم. بدیش هم اینه که وقتی دور از خونه و خانواده باشی کسی نیست که بهت بگه «هوی گندش رو داری در میاری! » انقدر شورش رو در می‌آری که دیگه خودت ازخودت بدت می‌‌آد!... یا حداقل برا من اینجوریه. الان بزنم به تخته بهتر شدم. فکر کردم شاید ایده‌ی خوبی باشه اینجا بنویسم چه چیزهایی در خودم من رو آزاد میده. در مورد راه حل هاش هم تا جایی که عقلم برسه و برام عملی باشه بنویسم. باشد که همین بلند بلند فکر کردن و همین ثبت کردن ها کمک کنه به من که بتونم خودم رو بهبود بدم.
مهم ترین چیزهایی که من رو آزار میده رو این زیر میذارم. ماشالله انقدر زیاده که به همش نخواهم رسید اما سعی خواهم کرد در موردشون بنویسم و خودم رو در تک تک موارد حلاجی کنم
یک. اضافه وزن: من از بچگی همیشه یه خورده تپل بودم اما الان دیگه شورش رو درآوردم. امروز اضافه وزنم حدود 10 کیلو شده
دو. این منفعل بودنم در مورد مهاجرت. انگار هم دلم میخواد برگردم ایران و هم دلم نمی خواد. خوب دختر بشین مثل آدم فکرات رو بریز رو کاغذ و بعد در موردش تصمیم بگیر و تصمیم رو به فعل در بیار
سه. عقب بودنم از درس و مشق با استاندارد خودم
چهار. اصلا تو کامل زندگی نمیکنی. کم میخندی. کم کنسرت میری. ... کم زندگی میکنی
....
برا این پست بسه. اما تند تند باید بنویسم از عیب‌هام . از چیزهایی که منی رو میسازه که دوستش ندارم
No comments:
Post a Comment